Μελισσοκομικα Φυτα

Ηλιοτρόπιο, μπαμπακίτης, αγριομπαμπακιά, αγριοσουσαμιά, λιοστρόφι.

Ηλιοτρόπιο _ Heliotropium Europaeum

Το φυτό σε πρώιμο στάδιο με λίγα άνθη.

Τα άνθη βγαίνουν σε δύο σειρές.

Το Ηλιοτρόπιο σε πλήρη ανάπτυξη τον Αύγουστο.

Μονοετής πόα που ανθίζει ανάλογα την χρονιά, την περιοχή και το υψόμετρο από τον Ιούνιο μέχρι και τον Σεπτέμβρη. Φτάνει τα 35 εκ. ύψος και δίνει νέκταρ. Θα το δείτε φυτρωμένο σε όλη την Ελλάδα, από τις πεδιάδες μέχρι και τις ημιορεινές περιοχές.

Αναρριχώμενο φυτό που μοιάζει με είδος κισσού. Αυτοφύεται σε δάση, μέσα σε υγρές ρεματιές με πυκνή βλάστηση. Αναρριχάται κυρίως σε κορμούς δένδρων και τους "ντύνει". Ανθίζει (ανάλογα το υψόμετρο και την χρονιά) από τα μέσα Αυγούστου ως και τα μέσα Νοεμβρίου και δίνει νέκταρ και γύρη. Ιδιαίτερα η γύρη του είναι σωτήρια εκείνη την εποχή για τα μελίσσια που βρίσκονται στα πευκοδάση (που ως γνωστό τα μελίσσια αδυνατίζουν επικίνδυνα), γιατί βοηθά στην εκτροφή νέου γόνου.

Έχει "ντύσει" έναν φράχτη.

Έχει "ντύσει" έναν κορμό πεύκου.

Μπουμπούκια και άνθη.

Προσέξτε το σχήμα των φύλλων.

Άνθη και φύλα κουμαριάς

Θάμνος αειθαλής υψηλής μελισσοκομικής σημασίας. Ανθίζει τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου και δίνει γύρη και νέκταρ. Την εποχή εκείνη οι μέλισσες ανασυντάσσονται και προετοιμάζονται για ξεχειμώνιασμα, και η γύρη της κουμαριάς βοηθά στην εκτροφή του τελευταίου γόνου. Χρειάζεται προσοχή γιατί αν τα μελίσσια βάλουν μεγάλες ποσότητες νέκταρος της κουμαριάς και αμέσως η θερμοκρασία πέσει λόγω εποχής, τότε υπάρχει πιθανότητα το νέκταρ να μην προλάβει να αποβάλει την περίσσεια υγρασία του και να ξινίσει, δημιουργώντας στις μέλισσες διάρροια.

Αυτοφύεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Το μέλι της είναι πολύ δυναμωτικό για ανθρώπους και μελίσσια, αφήνει όμως στο στόμα μιά υπόπικρη γεύση για αυτό και δεν αρέσει στον καταναλωτή. Συνήθως ο μελισσοκόμος το αφήνει μέσα στην κυψέλη για τροφή των μελισσιών.

Χαρακτηριστικός καρπός κουμαριάς
Οι καρποί της τρώγονται και από αυτούς βγαίνει μυρωδάτο τσίπουρο.

Ταξιανθία κουμαριάς

Ταξιανθία της Κουμαριάς
Τα άνθη της έχουν ελαφριά χροιά πράσινου ή ροζέ χρώματος.

Ανθισμένη Κουμαριά
Είναι το μόνο δένδρο που γνωρίζω να έχει την ίδια εποχή άνθη και καρπούς ταυτόχρονα.

Τα είδη του γένους Arbutusμπορούν να εντοπιστούν σε όλη την νότια Μεσόγειο και τη Βόρεια Αμερική . Η γλυστροκουμαριά είναι συγγενές είδος με το είδος A. unedo(κουμαριά). Συχνά συγχέεται με το υβρίδιο (A.andrachnoides) που προκύπτει απο την ένωσή της με τοΑ. unedo. Όταν είναι σε θαμνώδη μορφή αναπτύσσεται σε ύψος έως 4 μέτρα, ωστόσο όμως υπό ιδανικές συνθήκες μπορεί να εξελιχθεί σε δένδρο που να ξεπερνάει και τα 12 μέτρα σε ύψος . Ο καφέ φλοιός της σταδιακά ξεκολλά και αφήνει πίσω του έναν τέλειο, λείο φλοιό που ποικίλει σε χρώμα από βαθύ κόκκινο έως έντονο κίτρινο. Τα φύλλα της είναι ελλειπτικά σε σχήμα και το χρώμα τους είναι έντονο γυαλιστερό πράσινο στην πάνω επιφάνεια και απαλό πράσινο από κάτω. Οι κόκκινοι καρποί που παράγει είναι μικρότεροι και πιο σκληροί από αυτών του Arbutusunedo . Τα άνθη που παράγει είναι από λευκά μέχρι και κιτρινοπράσινα και έχουν καμπανοειδές σχήμα .

Είναι αειθαλές δένδρο, οπότε κρατάει τα φύλλα του καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Ανθίζει από τον Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο και τα σπέρματά του ωριμάζουν μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα και αυτογονιμοποιούνται, ενώ επικονιάζεται και με τη βοήθεια μελισσών .

Απαντάται σε χαμηλά ή μέτρια υψώματα και προτιμά ασβεστόλιθους και πηριγενείς βράχους. Η γλυστροκουμαριά αναπτύσσεται άριστα σε όξινα ή ουδέτερα αμμώδη ή αργιλώδη εδάφη. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά αποστραγγισμένο και απαιτεί ελάχιστο έως καθόλου νερό από βροχοπτώσεις κάθε χρόνο. Το δένδρο δεν είναι ανεκτικό στη σκιά γι’αυτό και δεν μπορεί να αναπτυχθεί κάτω από πυκνούς θόλους που σχηματίζουν ψηλότερα δένδρα .

Καρποί της γλυστροκουμαριάς

Απαντάται σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών του Αιγαίου . Αναπτύσσεται επίσης και στην ανατολική Μεσόγειο (Τουρκία, Αλβανία, Κριμαϊκός κόλπος, Λίβανο και βόρειο Ιράκ).

Ο χαρακτηριστικός κορμός της γλυστροκουμαριάς τον Οκτώβρη πρίν κοκκινίσει.

Μετάφραση περιγραφης από τη Νατάσα Παλαιογεώργου (2009)

Ο χαρακτηριστικός κορμός της γλυστροκουμαριάς τον Νοέμβριο αφού έχει κοκκινίσει.

Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε Αγριοαχλαδιά. Οι καρποί του μοιάζουν με μικρά αχλαδάκια, είναι εδώδιμοι αλλά στυφοί. Η οικογένεια περιλαμβάνει περίπου 30 διαφορετικά είδη φυτών (όπως και την γνωστή Pyrus amygdaliformis), από χαμηλούς θάμνους μέχρι και δένδρα.

Ξεκινά την ανθοφορία της ανάλογα το υψόμετρο περίπου στα τέλη Φεβρουαρίου συμπληρώνοντας έτσι την ανθοφορία της Αμυγδαλιάς. Παρέχει στα μελίσσια νέκταρ και γύρη που αυτή την εποχή είναι αναγκαία για την ανάπτυξή τους.

Αφόδελος με άνθη και μπουμπούκια.

Τα μπουμπούκια πριν ανθήσουν.

Χέρσο έδαφος με Ασφόδελους.

Ανθίζει την άνοιξη. Δίνει νέκταρ και γύρη, που για αυτή την εποχή είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των μελισσιών. Είναι πολύ δύσκολο για τον μελισσοκόμο να πάρει μέλι ασφόδελου γιατί την εποχή που ανθίζει τα μελίσσια βρίσκονται σε κατάσταση ανάπτυξης και καταναλώνουν όλες τις τροφές που συλλέγουν για την εκτροφή του γόνου.

Κατά την μυθολογία αποτελούσε έμβλημα του θεού Διόνυσου. Οι Αρχαίοι Έλληνες το είχαν σαν σύμβολο πένθους και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» έσπερναν τον ασφόδελο στους τάφους, γιατί νόμιζαν ότι οι ψυχές τρέφονταν με τους κονδύλους τους. Έλεγαν ακόμα ότι οι πεθαμένοι άνθρωποι κατοικούν στον «Ασφόδελο Λειμώνα», λιβάδι με ασφόδελους που βρίσκεται στον Άδη. Τα λουλούδια του αποτελούσαν πρότυπο λησμονιάς. Το φυτό φέρει όλα τα φύλλα στη βάση του, γραμμικά όμοια με τους νάρκισσους.

Μεταξύ των φύλλων φύεται ένα στέλεχος που τελειώνει στην κορυφή σ' ένα σύνολο βότρυων με άνθη αρκετά εντυπωσιακά κωδωνοειδή – αστεροειδή, λεπτά με έξη πέταλα.

Το μακρύ της στέλεχος όταν είναι στραβό, λένε ότι η χρονιά θα είναι κακή, αντίθετα αν είναι ίσιο η χρονιά θα πάει καλά. Επειδή είναι μαλακό παλιά τα παιδιά κατασκεύαζαν μ' αυτό ανεμόμυλους, που τους αναρτούσαν το καλοκαίρι πάνω στα δώματα.

Οι κατσίκες, λένε οι βοσκοί, όταν φάνε ξερά τα μπουμπούκια της ζαλίζονται πρήσκονται και μπορεί και να πεθάνουν. Με τα φύλλα της γέμιζαν στρώματα, ευτελές υλικό για τους φτωχούς.

Κατά καιρούς είχε χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή.

Ευχαριστώ τον Δημήτρη που στα σχόλια με πληροφόρησε για αυτό το μέχρι τώρα άγνωστο σε εμένα δένδρο.

Ο Βραχυχίτωνας δίνει νέκταρ (ενδεχομένως και γύρη) περίπου στα μέσα του Μαΐου. Αυτή την εποχή παρατηρείται κάποιο κενό ανθοφορίας και ο Βραχυχίτωνας είναι σωτήριος για τα μελίσσια μας.

Καλλωπιστικό δένδρο που φυτεύεται στις άκρες των δρόμων.
Κατάγεται από την Αυστραλία και αναπτύσσεται γρήγορα.

Τα άνθη του όπως φαίνονται από κάτω

Εσωτερική εμφάνιση καρπών

Εξωτερική εμφάνιση καρπών

Αγράμπελη (Κληματίδα ή Ζεμπελίνα)
Αναρριχητικό φυτό, αναπτύσσεται σε θαμνώδεις περιοχές και στους φράχτες των χωραφιών και κατακαλύπτει με το φύλλωμα της ολόκληρο τον παρακείμενο θάμνο ή τον φράχτη.
Ανθίζει τον Ιούλιο, δίνει νέκταρ τις μεσημεριανές ώρες.

Το γένος Erygnium έχει πάνω από διακόσια είδη στις εύκρατες και στις θερμές περιοχές, συμπεριλαμβανομένων μονοετών, διετών ή και μακρόβιων πολυετών φυτών.

Τα κυριότερα είδη του που βρίσκονται στη χώρα μας είναι τα εξής επτά:

1.Ερύγγιο το παράλιο (Erygnium maritimum).

2. Ερύγγιο το αλπικό (Eryngium alpinum). Τα αγκάθια του είναι μόλις αισθητά και καλλιεργείται στους κήπους ως καλλωπιστικό.

3. Ερύγγιο το πεδινό (Eryngium campestis). Είναι γνωστό και ως αγκαθιά, μοσχάγκαθο, της αγάπης το βοτάνι, ηρύγγιον το πεδινό, μοσκαγκαθιά, παπαδίτσα, σκανθοχόρτι, σταυραγκάθι, φειδάγκαθο.

Αποτελούσε τη βάση των αφροδισιακών παρασκευασμάτων στην αρχαία Κόρινθο. Όταν ο βλαστός αποξηραίνεται, ο άνεμος ξεριζώνει εύκολα το φυτό και το κυλά στο χώμα, εξ ου και το γαλλικό του όνομα ‘’κυλιόμενο αγκάθι’’.

4. Ερύγγιο το αγαβόφυλλο (Eryngium agavifolium),

5. Ερύγγιο το αμέθυστο (Eryngium amethystinum).

6. Ερύγγιο το τριμερές (Eryngium tripartitum).

7. Ερύγγιο το κρητικό(Eryngium creticum) γνωστό και με το όνομα Σφαλάγκαθο ή Μοσχάγκαθο ή Γαλαζούλα ή Γαλαζάγκαθο.

Το κρητικό Ερύγγιο, προέρχονται από τη νοτιοανατολική Ευρώπη, Δυτική Ασία και την Αίγυπτο. Συναντάται στα Βαλκάνια και το Αιγαίο. Μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 0,6 μ. και πλάτος μέχρι λίγα μέτρα. Το καλύτερο ενδιαίτημά του είναι άγονες και βραχώδεις περιοχές, συνήθως σε ξηρά εδάφη.

Τα φύλλα του είναι δερματώδη, αρκετά λεπτότερα από άλλα ερύγγια. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από μέλισσες, μύγες και σκαθάρια.

Το γαλάζιο αγκάθι ή γαλαζούλα δίνει ωραίο σε γεύση νέκταρ και γύρη αλλά και διάφανο μέλι.

Την ίδια χρονιά που φυτεύτηκε θα ανθίσει αφειδώς. Τα λουλούδια του φέρονται πάνω σε ένα πολύ πυκνό κουβάρι βλαστών. Οι κρητικοί το μαζεύουν για τους τρυφερούς βλαστούς του μαζί με άλλα χόρτα και τα λαχανεύουν. Επίσης, μπορεί να φυτευτεί και στον κήπο μας, αλλά απαιτεί καλά στραγγιζόμενο χώμα και ηλιόλουστη θέση. Προτιμά ένα ελαφρύ αμμώδες έδαφος, αλλά ανέχεται τους περισσότερους τύπους εδάφους, συμπεριλαμβανομένων και των φτωχών σε ασβέστιο χαλίκια.

Envi Fr.

Αναδημοσίευση από "ΜΕΛΙ "ΛΗΘΑΙΟΝ"

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι BUXUS sempervires (Βούξος ο αειθαλής). Ανήκει στην οικογένεια των Βουξιδών. Στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες Πυξάρι, Τσιμισίρι, Πυξός, Βάγια, Ζελενιά. Φύεται ιδιαίτερα στις περιοχές Πίνδο, Ζυγό, Όλυμπο, Πήλιο, Εύβοια, Μακεδονία.
Το Πυξάρι είναι ένας δενδρώδης θάμνος πολύχρονος, αυτοφυής, που φτάνει σε ύψος τα 5 με 6 μέτρα και ζει μέχρι 700 χρόνια.

Φυτρώνει σε ξερά και ασβεστώδη εδάφη σε υψόμετρο έως και 1600μ., μπορεί όμως να αναπτυχθεί και σε πολύ βαριά πηλώδη, αρκεί να αποστραγγίζονται.
Αναπτύσσεται σε όξινα, ουδέτερα, έως και πολύ αλκαλικά εδάφη, όχι όμως και σε αλατούχα.

Συναντάται στα δάση της δρυός και οξιάς. Είναι είδος φωτόφυτο, αντέχει όμως αρκετά σε μερική σκίαση. Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι και-23οC, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με ήπιους χειμώνες.

Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε δυνατούς ανέμους.
Έχει πολύ γερό ξύλο, γυαλιστερό και λείο, φλοιό σε γκρίζο χρώμα, φύλλα αντίθετα, μικρά, ωοειδή γυαλιστερά δερματώδη και ολοπράσινα όλο το χρόνο.
Το μέσο νεύρο είναι βυθισμένο στην πάνω επιφάνεια και ασπριδερό.
Βγάζει μικρά πρασινωπά άνθη κατά θυσάνους.
Κάθε ένας από αυτούς φέρει ένα θηλυκό στο μέσον πολλών αρσενικών.
Τα αρσενικά φέρουν 4 στήμονες και υποτυπώδη ύπερο. Τα θηλυκά τρίχωρο αυγοθήκη με τρεις στύλους.
Οι καρποί του έχουν χαρακτηριστικό σχήμα κάψα τριμερής με δύο σπέρματα σε κάθε τμήμα.
Είναι φυτό που χρησιμοποιούν συχνά για φράκτες ή ειδικά ως χαμηλό διαχωριστικό σε βοτανόκηπους. Αναπτύσσεται αργά. Το ξύλο του είναι κίτρινο, συμπαγές, σκληρό, αρραγές και άριστο για ξυλογραφία.

Το φυτό ανθίζει Μάρτιο με Απρίλιο σε φυτά που δεν κλαδεύονται. Είναι άριστο μελισσοκομικό φυτό.
Το πυξάρι δίνει γύρη κίτρινη προς πορτοκαλί και μέλι το οποίο θα είχε πολύ ενδιαφέρον εάν μπορούσε να συγκομιστεί.

Για περισσότερες πληροφορίες κοιτάξτε εδώ

Η τσιντόνια είναι φυλλοβόλος θάμνος ο οποίος είναι πανέμορφος. Ανθίζει στα τέλη του χειμώνα ή αρχές άνοιξης . Ανθίζει σε γυμνά κλαδιά κάτι που κάνει την τσιντόνια να φαίνεται ακόμα και από απόσταση. Με το που τελειώνει η ανθοφορία του αρχίζει να βγάζειφύλλα. Τους θερμούς μήνες χρειάζεται κάθε 2 μέρες πότισμα και το φθινόπωρο καλό είναι να δίνουμε ένα λίπασμα ανθοφορίας. Κατάλληλο φυτό για κήπο λόγω του όγκου του. Υπάρχουν διάφοροι χρωματισμοί όπως κόκκινο, ροζ, άσπρο, δίχρωμα κ.α. Χρειάζεται ηλιόλουστα σημεία. Δίνει πολλή γύρη την εποχή που την χρειάζονται πολύ τα μελίσάκια.

Θρούμπι στην Ανατολική Αττική.

Προσθήκη λεζάντας

Στην Αττική ανθίζει τον Απρίλιο. Τα άνθη, τα φύλα και το μέλι του μυρίζουν κάτι μεταξύ ρίγανης και θυμαριού. Δυστυχώς οι πυρκαγιές και οι οικοπεδοποιήσεις συρρικνώνουν διαρκώς τον ζωτικό του χώρο.

Κείμενο και εικόνες από

www.vysinimelissa.gr

Το Marrubium peregrinum (σάρωμα,κανδήλι, σκυλόχορτο) είναι περιορισμένο στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μαζί με ορισμένες περιοχές στην Τουρκία. Marrubium (που σημαίνει"πικρός χυμός") είναι ένα γένος 40 περίπου χνουδωτών φυτών, επτά εκ των οποίων εντοπίζονται και στην Ελλάδα.

Το Marrubium peregrinum, ξεχωρίζει έντονα απ΄ την υπόλοιπη βλάστηση με το ανοικτό λαμπερό πρασινο-γκρι χρώμα του, γι αυτό και του έχει δοθεί το όνομα ξένος/ ταξιδιώτης (peregrinum). Τα μικρά, άτονα, λευκά λουλούδια του, σχηματίζουν δακτυλίδια γύρω απ΄ τους μίσχους. Πρόκειται για μία πολυετή πόα που σχηματίζει μικρό θάμνο και βρίσκεται να φυτρώνει σε ηλιόλουστα πετρώδη λιβάδια. Είναι δύσκολο να το διακρίνει κανείς στη διάρκεια του χειμώνα, καθώς οι υπέργειοι βλαστοί του ξηρένονται και δεν απομένουν παρά ελάχιστα αφανή φύλλα στο έδαφος. Είναι βότανο γνωστό κυρίως για την αντιοξειδωτική του δράση. Αρκετή επισκεψιμότητα από τις μέλισσες δίνοντας νέκταρ όπως και όλα τα φυτά βέβαια της οικογένειας στην οποία ανήκει (Χειλανθή - Lamiaceae).

Μονοετές φυτό. Καλλιεργείται περισσότερο σε Μακεδονία, Θράκη, Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία. Ανθίζει στα μέσα Ιουλίου και η ανθοφορία του μπορεί να φτάσει μέχρι το Σεπτέμβριο. Η νεκταροέκκριση από τα εξωανθικά νεκτάρια αρχίζει μερικές ημέρες πριν ανθίσει το άνθος και σταματά όταν το άνθος αρχίζει να κοκκινίζει.

Είναι φυτό απαιτητικό σε νερό. Το μέλι του είναι σχετικά ανοιχτόχρωμο, με ουδέτερη γεύση και κρυσταλλώνει γρήγορα.
Δίνει αρκετή γύρη και κρατά τα μελίσσια δυνατά για την μελιτωματοέκκριση του πεύκου.

Όταν προσβληθεί από αφίδες και θρίπες εκκρίνει μελιτώματα στα οποία αναπτύσσεται ο μύκητας της "καπνιάς". Οι μέλισσες τότε συλλέγουν τα μελιτώματα και απαλλάσσουν τα φυτά από το μύκητα.

Προσοχή στα ψεκάσματα.

Μέλισσα μέσα σε άνθος βαμβακιού μαζεύει τη γύρη με το σώμα της

Το εσωτερικό του άνθους. Όσο ακόμα είναι λευκό δίνει νέκταρ

Το άνθος έχει κοκκινίσει. και έχει πάψει πλέον να δίνει νέκταρ

Καλλιέργεια βαμβακιού

Προσοχή στα ψεκάσματα. Οι περισσότεροι αγρότες δυστυχώς δεν γνωρίζουν από νόμους,
και δεν δείχνουν καλή πρόθεση. Ψεκάζουν όπως θέλουν, όποτε θέλουν, με ότι θέλουν.

Βρέθηκα σήμερα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών (Γ. Γεννηματάς) για να επισκεφτώ συγγενικό μου άτομο που νοσηλευόταν. Το προαύλιο είχε αρκετά μεγάλα πεύκα, και εμείς οι μελισσοκόμοι πάντα κοιτάζουμε τα πεύκα περίεργα, με άλλη ματιά. Οι κορμοί ήταν καθαροί από Marchalina Hellenica αλλά πιο ψηλά, εκεί που αρχίζουν τα κλαδιά υπήρχε αρκετή βαμβακάδα. Η έκπληξη με περίμενε όμως στο … κυλικείο.

Μέσα στο κυλικείο υπήρχαν τρία πεύκα τα οποία παραδόξως δεν κόπηκαν, αλλά ο κατασκευαστής προνόησε να συνυπάρξουν με το κτίριο. (Αρχίσαμε οι Έλληνες να σεβόμαστε τα δένδρα, ή μήπως ο πολιτικός μηχανικός ήταν αλλοδαπός; )

Οι κορμοί των δύο πεύκων ήταν σχεδόν καθαροί/πλυμένοι, αλλά το τρίτο ήταν "άρρωστο" (κατά την άποψη κάποιων) και γεμάτο από ένα κολλώδες πράγμα. Ελπίζω να μην είναι κολλητικό και στους ανθρώπους … :P

Υποθέτω ότι οι ταινίες είχαν τοποθετηθεί για να συλλάβουν το έντομο.
Ήταν κι αυτέ γεμάτες μελιτώματα

Παντού γεμάτο "αρρώστια" ...

Τα μελιτώματα τρέχουν ... έχουν κατέβει ακόμα και στο βαμμένο με ασβέστη μέρος του κορμού

Κάποιος έβαλε μερικά κομμάτια χαρτιού κουζίνας επάνω. Δεν κατάλαβα το λόγο.

Ο ... "ένοχος"- η αυτού μεγαλειότης Marchalina Hellenica (Μαρχαλίνα η Ελληνική)

Ο "ένοχος"και δίπλα φαίνονται τα κακουργήματά του, δηλαδή τα μελιτώματα
που θα συλλεχθούν από τις μέλισσες και θα δημιουργήσουν
το παγκοσμίως γνωστό πευκόμελο.

Ο Εργάτης του πεύκου είχε κυριολεκτικά τυλίξει το δένδρο με μελιτώματα. Αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι το κυλικείο είχε αρκετή ζέστη 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, ο εργάτης έδινε μελιτώματα μέσα στο χειμώνα ακόμα και αν ο καιρός ήταν ζεστός!

Παρακάτω αναφέρω μερικά στοιχεία για όσους ήρθαν τυχαία στο μπλόγκ μου και δε γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται.

Ο "Εργάτης του πεύκου" Marchalina Hellenicaδεν έιναι ασθένεια των πεύκων, όπως ακούω συχνά, αλλά πρόκειται περί ενός σπανίου εντόμουπου ζεί γύρω από το Αιγαίο Πέλαγος και μόνον! Δηλαδή υπάρχει στην Ελλάδα και την Τουρκία, πουθενά αλλού στον κόσμο.
Κανονικά θα έπρεπε να είχε χαρακτηρισθεί προστατευόμενο είδος.

Από αυτό το έντομο βγαίνουν τα μελιτώματα που συλλέγουν οι μέλισσες και δημιουργούν το φημισμένο πευκόμελο. Οι μόνες χώρες που παράγουν πευκόμελο παγκοσμίως, είναι η Ελλάδα και η Τουρκία.
Κάποιοι πολεμούν την Marchalina Hellenica με χημικά σκευάσματα, γιατί τους λερώνει το πεζοδρόμιο ... τουλάχιστον ξεκινήσαμε να σεβόμαστε τα δένδρα, κάτι είναι και αυτό.

Προφανώς η λέξη προέρχεται από τη λέξη μέλι, δηλαδή αυτό που δημιουργεί μέλι. Και πράγματι τα φυτά που έχουν προσβληθεί από αυτό το έντομο (αν πρόκειται για έντομο) έχουν στα φύλα και στον κορμό τους μελιτώματα.

Το συγκεκριμένο φυτό είναι Τσιτόνια και η ανθοφορία του έχει περάσει. Συνεχίζει όμως να ωφελεί τις μέλισσες με τα μελιτώματα που προέρχονται από τις εκκρίσεις της μελίγκρας. Παρατήρησα ότι ελάχιστες μέλισσες επισκέπτονταν τα φύλα του φυτού, ίσως γιατί αυτή την εποχή υπάρχει στην περιοχή κάποια άλλη πηγή τροφής, που την προτιμούν περισσότερο.

Προσέξτε επάνω στο πράσινο φύλο ένα ενήλικο άτομο. Έχει τριπλάσιο+ μέγεθος από τα άλλα.

Η αποικία έχει επεκταθεί και στον κορμό.

Επάνω στα φύλα φαίνονται πτερωτά άτομα. Ίσως είναι τα αρσενικά (αν κρίνω από τα μυρμήγκια)

Εδώ τα πτερωτά φαίνονται καλύτερα.

Δύο ενήλικα άτομα, τό ένα μόνον είναι πτερωτό.

Ένα άλλο έντομο (μάλλον κάποιο είδος μύγας) επισκέπτεται τα μελιτώματα.

Τα μελιτώματα (μελούρα) φαίνονται καθαρά επάνω στα φύλα.

Προσέξτε μεταξύ των ποδιών του εντόμου, φαίνεται η προβοσκίδα που γλύφει το φύλο.

Η αποικία εξαπλώνεται και στα άλλα φυτά του κήπου. Εδώ σε ένα μπουμπούκι τριανταφυλλιάς.
Προσέξτε ότι η μελίγκρα που τρέφεται στην τριανταφυλλιά έχει κοκκινωπό χρώμα,
ενώ η μελίγκρα της τσιτόνιας είναι πράσινο χρώμα.


Στο διαδίκτυο βρήκα μαύρη μελίγκρα. Ίσως χρωματίζεται ανάλογα με την τροφή της.

Τα φυτά είναι καταδικασμένα να πεθάνουν αν ο ιδιοκτήτης τους δεν καταπολεμήσει τη μελίγκρα. αν η καταπολέμηση της μελίγκρας (ψεκασμός) γίνει τις ώρες που πετούν τα επικονιαστικά έντομα, θα παρατηρήσουμε θνησιμότητα στις μέλισσές μας.
Τον Αύγουστο του 2013 έχασα 50 μελίσσια στην Αττική, από τους ψεκασμούς για τη μελίγκρα στις φιστικιές.

Αυτό το σεμινάριο της Natural Farmingείχε θέμα "ο λαχανόκηπος της αυτάρκειας"και παρόλο που φαίνεται να μήν έχει ενδιαφέρον για εμάς τους μελισσοκόμους, είχε και μάλιστα μεγάλη.

Ένας από τους τρόπους που δίδαξε ο κος Παναγιώτης Μανίκηςήταν η κατασκευή σβόλων από αργιλόχωμα μέσα στο οποίο υπάρχει ο σπόρος. Πετάμε τους σβόλους στις περιοχές που θέλουμε, και δίχως να φτιάξουμε δενδρύλια, δίχως να ποτίσουμε, δίχως να σκάψουμε καθόλου, οι σβόλοι θα προστατέψουν τον σπόρο από τα πουλιά και τα τρωκτικά, και θα βλαστήσουν. Θα ρίξουν ρίζα στο έδαφος, και σε λίγο καιρό θα έχουμε ένα νέα δένδρο, στην περίπτωσή μας μελισσοκομικό: χαρουπιές, διάφορες ακακίες μιμόζες, αλλά και μονοετή βλάστηση όπως βίκος, κτηνοτροφικά μπιζέλια, μηδική, φακελωτή κλπ, και αφήνουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.

Με αυτό τον τρόπο που επινόησε ο Ιάπωνας φιλόσοφος και επιστήμων Masanobu Fukuoka,μπορούμε εύκολα και ανέξοδα να μεταμορφώσουμε ένα υποβαθμισμένο τόπο σε παραδεισένιο δάσος. Αυτό δε θέλουμε;

Ίσως δεν είναι τόσο εύκολο όσο όσο ακούγεται, διότι είναι ευκολότερο, αρκεί να λάβουμε υπόψιν μας κάποιος παράγοντες, που δεν είναι της παρούσας να εξηγηθεί εδώ.

Μίλησα με τον κ. Μανίκη, του είπα ότι ενδιαφέρομαι για την μελισσοκομική πλευρά του θέματος, θέλοντας να του προτείνω να δώσει κάποια σεμινάρια σε μελισσοκομικούς συλλόγουςγια το θέμα, και πριν προλάβω να το προτείνω, μου το πρότεινε εκείνος! Ο άνθρωπος αν και όχι νέος, ήταν αεικίνητος και γεμάτος πάθος και γνώσεις, κάτι σπάνιο στις μέρες μας.

Μόλις μπήκα στο κτήμα που θα γινόταν το σεμινάριο, είδα κάτι πολύ γνώριμο για εμάς τους μελισσοκόμους!

Το αργιλόχωμα ψηλαφίζεται να μήν έχει σβόλους

Τρίψιμο του χώματος για να σπαστούν οι σβόλοι.

Σβόλοι φτιαγμένοι με το χέρι, που μέσα περιέχουν τους σπόρους.

Για μεγάλες ποσσότητες χρησιμοποιούμε την μπετονιέρα.

Κάθε σπόρος μέσα στην μπετονιέρα κολλά επάνω του αργιλόχωμα και γίνεται σβόλος.

Σβόλοι φτιαγμένοι στην μπετονιέρα, έχουν απλωθεί να στεγνώσουν. Σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμοι για σπορά.

Σβόλοι μπετονιέρας.

Ο κ Μανίκης επιδεικνύει τους σβολοποιημένους σπόρους από την μπετονιέρα.

Μας εξηγεί τα λάθη των σύγχρονων αγροτών.

Ο σπόρος έχει σκάσει τον σβόλο και ο βλαστός ξεπροβάλει. Ένα νέα δένδρο γεννιέται!

Τα "κτηνοτροφικά φυτά"μπορούν να ημερέψουν ένα αγρό καταπολεμώντας με φυσικό τρόπο την αγριάδα.

Κτηνοτροφικό μπιζέλι.

Κρατώντας μία ρίζα αγριάδας.

Ευχαριστώ τον φωτογράφο Τάσο Χριστοδουλίδη για τις όμορφες εικόνες που μου έστειλε.

Αειθαλής θάμνος που πήρε το όνομά του από τους μεγάλους (καλούς) στήμονες των ανθέων του. Ανθίζει την άνοιξη και βουίζει από μακριά αφού είναι γεμάτος μέλισσες. Πρόσεξα ότι οι μέλισσες που το επισκέπτονταν δεν είχαν καθόλου γύρη στα πόδια τους, άρα μάλλον τις ενδιέφερε μόνον το νέκταρ του φυτού.

Μπουμπούκια πρίν ανοίξουν.

Ξεκινά η άνθιση.

Το πρώτο είναι αρωματικό. Το βρήκα σε υψόμετρο περίπου 750 μέτρων κοντά σε ποτάμι. Ενώ ήταν ανθισμένο και οι μέλισσες δεν το πάταγαν καθόλου, ξαφνικά μία μέρα έγινε χαμός και το βουητό ακουγόταν πολλά μέτρα μακριά.

Το δεύτερο είναι ένα αγκάθι, που νόμιζα πώς όταν ανθίσει θα γίνει κίτρινο. ¨ομως δεν έγινε κάτι τέτοιο και το πάταγαν μόνον οι βομβίνοι. Δεν γνωρίζω αν μετά από μερικές μέρες (έφυγα) το πατούσαν και οι μέλισσες.

Θα το ακούσετε και με την ονομασία "Μπρούσκλια". Αναρριχητικό φυτό που δίνει γύρη και νέκταρ. Ανθίζει από τα μέσα Αυγούστου ως και και Σεπτέμβριο, αναλόγως τη χρονιά και το υψόμετρο.

Προσοχή,δίνει λίγο νέκταρ και μόνον αν έχει ποτιστεί καλά. Τα μελίσσια που μεταφέρονται σε ανθοφορία κισσού, χρειάζονται και τροφοδοσία,εκτός και αν στην ίδια περιοχή υπάρχει και άλλη νομή που δίνει σάκχαρα, πχ ρείκι.

Θα το βρούμε σε δασώδη μέρη δίπλα και μέσα σε ποτάμια, διότι χρειάζεται πολύ νερό.

Ο κισσός είναι αναρριχώμενο φυτό, αλλά κάθε αναρριχώμενο φυτό δεν είναι κισσός. Προσοχή λοιπόν να μην το συγχέουμε με άλλα αναρριχώμενα φυτά, όπως πχ τον αρκουδόβατο.
Προσέξτε στην παρακάτω εικόνα το φύλλο του.

Πήλιο, ο κισσός έχει αγκαλιάσει μία καστανιά.

Το άνθος. Προσέξτε τη γύρη.

Πρίν ανθίσει.

Τα νεαρά φυτά δεν ανθίζουν πριν το όγδοο ως και δέκατο έτος της ηλικίας τους. Και παρόλο που ο κισσός είναι σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό, αφού δίνει γύρη σε μία εποχή που οι μέλισσες την έχουν απόλυτη ανάγκη, δυστυχώς πολλοί αντιλαμβάνονται τον κισσό ώς "επιβλαβή παράσιτο"και το ξεριζώνουν.

Η περιοχή της ανατολικής Αττικής είναι γεμάτη από πουρνάρια και σχίνα (που πριν "απλοποιήσουν"την γλώσσα τον γράφαμε με "οι"… σχοίνο).

Δεν είχα όμως προσέξει ποτέ επάνω του μέλισσες. Σήμερα τα σχίνα βούιζαν από μέλισσες που μάζευαν μπόλικη κίτρινη γύρη.

Τα άνθη του. Οι μέλισσες δε συλλέγουν από τα κόκκινα, που μάλλον είναι ακόμα μπουμπούκια.

Το γεγονός ότι μέσα σε τόσο πλούσια ανθοφορία οι μέλισσες προτιμούσαν να συλλέγουν γύρη από αυτόν, με κάνει να υποθέτω ότι η γύρη του σχίνου είναι πολύ καλή.

Τόση ανθοφορία, κι όμως οι μέλισσες προτιμούσαν τον σχίνο.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Το Κέντρο Μελισσοκομίας Λάρισας υπενθυμίζει ότι την Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021 εκπνέει η προθεσμία που έχουν οι μελισσοκόμοι να υποβάλλουν δήλωση κατεχόμενων κυψελών στη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας Λάρισας (Θεοφράστου 27, τηλ 2413511123, κ. Ζιωγάκης Αλέξανδρος).

Η δήλωση κατεχόμενων κυψελών μπορεί να γίνει και ηλεκτρονικά στο http://www.minagric.gr/index.php/el/eservisesmenu-2/aithsh-melissokomikou-mhtroo ωστόσο η σχετική βεβαίωση δήλωσης κατεχόμενων κυψελών εκδίδεται μόνο από τη ΔΑΟ. Η βεβαίωση αυτή είναι πλέον εξίσου σημαντική με το μελισσοκομικό βιβλιάριο και πρέπει να εκδοθεί στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Η δήλωση κατεχόμενων κυψελών είναι υποχρεωτική για όλους τους μελισσοκόμους και οι διοικητικές κυρώσεις για τη μη υποβολή τους περιλαμβάνουν διοικητικό πρόστιμο 300€ και απώλεια της μελισσοκομικής ιδιότητας για 1 έτος, σύμφωνα με την παρ.2 του άρθρου 11 της ΥΑ 140/106513/16-04-2021 (Εθνικό Ηλεκτρονικό Μελισσοκομικό Μητρώο). Επίσης αποκλείονται από οποιεσδήποτε επιδοτούμενες δράσεις ή προγράμματα ή ενισχύσεις.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

Θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 06 Φεβρουαρίου 2022 και από ώρες 9:00 έως 17:00 στο εργατικό κέντρο Λάρισας . (Εργατικής πρωτομαγιάς 6) Θα τηρηθούν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

ΓΙΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΜΕΧΡΙ 5 ΣΤΑΥΡΟΥΣ
ΓΑΡΥΦΑΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΧΙΛΛΕΑ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΙΑΣΟΝ
ΜΠΟΥΛΜΠΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΣΑΡΟΥΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΕΝΚΟ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΣΕΡΓΙΟΣ
ΣΚΟΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ
ΣΦΗΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΤΣΑΝΤΖΑΛΗΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΤΣΩΡΑ ΕΛΕΑΝΑ του ΣΠΥΡΙΔΩΝ 
ΓΙΑ ΕΞΕΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΜΕΧΡΙ 3 ΣΤΑΥΡΟΥΣ
ΚΑΚΑΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΡΙΖΟΥ
ΚΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΜΠΟΥΛΜΠΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
ΓΙΑ ΟΜΣΕ
ΜΕΧΡΙ 18 ΣΤΑΥΡΟΥΣ
ΓΑΡΥΦΑΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΧΙΛΛΕΑ
ΓΑΤΣΟΥΛΗΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΚΑΚΑΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΡΙΖΟΥ
ΚΑΛΑΠΟΥΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
ΚΡΑΧΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΠΕΤΡΟΥ
ΚΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΙΑΣΟΝ
ΜΠΟΥΛΜΠΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
ΜΠΥΡΙΤΖΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΝΤΑΛΑΜΠΕΚΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΡΗΓΑ
ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΣΑΡΟΥΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΕΝΚΟ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΣΕΡΓΙΟΣ
ΣΚΟΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ
ΣΦΗΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΤΣΑΝΤΖΑΛΗΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΤΣΩΡΑ ΕΛΕΑΝΑ του ΣΠΥΡΙΔΩΝ

Ηλιοτρόπιο _ Heliotropium Europaeum

Aρκουδόβατος (Smilax Aspera)

Κουμαριά - Arbutus Officinalis - Arbutus Unedo

Γλυστροκουμαριά - Arbutus andrachne

Γκορτσιά (Pyrus spinosa)

Ασφόδελος - Asphodelus

Βραχυχίτωνας (Brachychiton)

Αγράμπελη

Γαλαζούλα (Erygnium)

Σκαμπιόζα (Cephalaria transsylvanica)

Πυξάρι (Buxus sempervires)

Τσιντόνια

Θρούμπι

Μαρούβιο - Marrubium Peregrinum

Βαμβάκι - Gossypium Hirsutum - Cotton

Ο εργάτης του παύκου Marchalina Hellenica.

Παρακάτω αναφέρω μερικά στοιχεία για όσους ήρθαν τυχαία στο μπλόγκ μου και δε γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται.

Μελίγκρα

Αναδασώσεις με μελισσοκομικά φυτά.

Δάφνη

Καλλιστήμονας (Callistemon)

Ποιά φυτά είναι αυτά;

Κισσός (Hedera helix)

Σχίνος

Article 1

Article 0